نقش امید به زندگی و حمایت اجتماعی در کیفیت زندگی معتادان شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی براساس امید به زندگی  و حمایت اجتماعی در معتادان شهر تبریز بود. روش پژوهش به صورت توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معتادان مراکز اقامتی شهر تبریز استان می باشد که براساس آمار ارایه شده در سال 1397 حدود 10000 نفر بودند. حجم نمونه پژوهش براساس جدول مورگان 370 نفر محاسبه شد که این حجم نمونه به صورت تصادفی خوشه ای از مراکز اقامتی ترک اعتیاد شهر تبریز انتخاب شدند. مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران (1998)، مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه امید به زندگی میلر در بین معتادان تبریز اجرا گردید و داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین امید به زندگی و کیفیت زندگی رابطه وجود دارد. رابطه بین متغیرهای حمایت خانواده، دوستان و افراد خاص با کیفیت زندگی در معتادان شهر تبریز  معنادار می باشد.