تاثیر تنش خشکی و سلنیوم بر خصوصیات مورفوفیزیولوژی گیاه بالنگوی شهری

سلنیوم یک عنصر غذایی مهم برای حیوانات و انسان است که در بسیاری از گونه های گیاهی نیز نقش موثری دارد. نقش مثبت سلنیوم در کاهش اثر تنش های محیطی مختلف بر گیاهان مورد تایید قرار گرفته است. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر سلنیوم بر برخی شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) در شرایط تنش خشکی می باشد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه اجرا گردید. فاکتور اول شامل سطوح مختلف رطوبت (آبیاری کامل، 25، 50 و 75 % ظرفیت زراعی) و فاکتور دوم شامل غلظت های مختلف سلنیوم (صفر، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم) بود. محلول پاشی برگی سلنات سدیم طی دو مرحله انجام شد. سلنیوم برخلاف تنش خشکی، وزن خشک ساقه و برگ، طول گل آذین و میزان نسبی آب برگ را افزایش داد. در شرایط تنش خشکی، سلنیوم موجب افزایش ارتفاع گیاه، تعداد شاخه، وزن تر ساقه، تعداد برگ و وزن تر برگ شد. سلنیوم عملکرد بیولوژیکی، وزن خشک گل آذین، تعداد گل، وزن بذر در هر بوته، وزن هزار دانه و عملکرد بذر را افزایش داد. سلنیوم بر هدایت روزنه ای، فلورسانس کلروفیل برگ و فعالیت آنزیم کاتالاز تاثیر مثبت داشت. با محلول پاشی برگی سلنات سدیم می توان بر تنش خشکی غلبه کرده و از کاهش عملکرد بذر جلوگیری به عمل آورد. درنتیجه محلول پاشی 10 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم برای کاهش اثرات تنش خشکی در کشت گلخانه ای گیاه بالنگوی شهری قابل توصیه است.