مقایسه ی شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی در بیماران کلاس ΙΙ با سابقه ی درمان ارتودنسی، بدون درمان و با درمان ارتوسرجری

اکثر ارتودنتیست‌ها بر این باورند که درمان ارتودنسی، باعث ایجاد (Temporomandibular disorder) TMD نمی‌شود اما برخی محققین بر این باورند که درمان ارتودنسی، باعث بروز TMD می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع علایم اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی در بیماران اسکلتال کلاس II در سه گروه با سابقه‌ی درمان ارتو، ارتوسرجری و بدون درمان بود.

در این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی، 99 بیمار بالغ اسکلتال کلاس ΙΙ مراجعه‌کننده به بخش تخصصی ارتودنسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال 1398 انتخاب شدند. شیوع TMD در سه زیر گروه: دریافت‌کننده‌ی درمان ارتودنسی بدون ارتوسرجری، دریافت‌کننده‌ی درمان ارتودنسی به همراه ارتو سرجری، بدون دریافت درمان ارتودنسی بررسی شدند. با استفاده از ایندکس و پرسش‌نامه‌ی Helkimo به بررسی شاخص‌های Anamnestic و Dysfunction پرداخته شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری Kruskal-Wallis، Chi-Square و Fisher's exact test تجزیه و تحلیل شدند (0/05 > p value).

در بررسی شدت و شیوع TMD در افراد بالغ دارای مال‌اکلوژن کلاس ΙΙ، بین سه گروه مورد مطالعه، در مقایسه‌ی شاخص Anamnestic و شاخص Dysfunction بین بیماران با سابقه‌ی درمان ارتودنسی، ارتوسرجری و بدون درمان، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (0/05 <p value). در بررسی TMD در افراد بالغ دارای مال‌اکلوژن کلاس II Div1 و Div 2 بین سه گروه مورد مطالعه، در مقایسه‌ی شاخص Anamnestic و شاخص Dysfunction بین بیماران سابقه‌ی درمان ارتودنسی، ارتوسرجری و بدون درمان، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (0/05 <p value).

شدت و شیوع TMD در افراد بالغ دارای مال‌اکلوژن کلاس ΙΙ، بین سه گروه مورد مطالعه، تفاوت نداشت.