مقایسه ی میزان ریزنشت لبه ای در ترمیم های کلاس II رزین کامپوزیت در دو روش Open Sandwich و Snowplow

انطباق کامپوزیت‌های خلفی به دیواره‌های دندان به دلایل مختلف از جمله انقباض ناشی از پلیمریزاسیون مورد سوال است. به همین دلیل در مطالعه‌ی حاضر، ریزنشت در روش‌های مختلف ترمیم کامپوزیت کلاس II بررسی شد.

در این مطالعه‌ی آزمایشگاهی که در سال 1396 و در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی زنجان انجام شد، حفرات کلاس II بر روی 64 دندان پرمولر با مارجین جینجیوالی mm 1 زیر CEJ (Cementoenamel junction) تهیه و دندان‌ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (ساندویچ باز): گلاس آینومر تزریقی در کف حفره قرار داده و سپس حفره با کامپوزیت به صورت لایه لایه ترمیم شد. گروه دوم (Snowplow): کامپوزیت سیال در کف حفره قرار داده و با اولین لایه از رزین کامپوزیت به طور همزمان کیور شد. مابقی حفره، مشابه گروه اول ترمیم گردید. جهت ارزیابی ریزنشت، دندان‌ها بعد از 3000 مرتبه سیکل حرارتی، 72 ساعت در محلول متیلن بلو 1 درصد قرار گرفتند. سپس به صورت مزیودیستالی برش داده و با استریومیکروسکوپ بررسی شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمون‌های Mann-Whitney و Fisher's exact test انجام و سطح معنی‌داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.

میانگین میزان ریزنشت در گروه اول (μm 494/04 ± 795/76) کمتر از گروه دوم (μm 457/83 ± 972/99) بود اما نتایج از نظر آماری معنی‌دار نبود (0/117 = value p).

به نظر می‌رسد، میزان ریزنشت در هنگام استفاده از روش ساندویچ باز و روش Snowplow مشابه بوده و از هر دو روش می‌توان استفاده نمود.