زیست چینه نگاری، محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی بخش عرب در قسمت میانی حوضه خلیج فارس

بخش عرب (بخش بالایی سازند سورمه) در میدان نفتی بلال واقع در بخش میانی حوضه خلیج فارس بر روی سازند دارب به صورت پیوسته و در زیر سازند هیث با ناپیوستگی فرسایشی قرار گرفته است. این بخش در میدان نفتی مورد مطالعه 130 متر ضخامت دارد و از سنگ آهک ریز تا متوسط دانه، دولومیت ریز تا متوسط دانه و انیدریت تشکیل شده است. در این مطالعه تعداد 200 نمونه به دست آمده از مغزه های حفاری از دیدگاه دیرینه شناختی مورد مطالعه قرار گرفته و بر اساس آن دو زیست زون Kurnubia jurassica Interval Zone و Clypeina jurassica Range Zone که گویای سن کیمریجین تیتونین هستند، شناسایی شده است. در بخش عرب به طور کلی تعداد 12 رخساره به ترتیب از دریا به خشکی شامل دو رخساره متعلق به کمربند پشته سدی، سه رخساره متعلق به کمربند لاگون، دو رخساره متعلق به پهنه میان کشندی و پنج رخساره متعلق به پهنه فراکشندی شناسایی شده است. با توجه به قانون والتر و شواهد رخساره ای موجود، بخش عرب در پلتفرم (رمپ) کربناته هموکلینال با عمق کم نهشته شده است. بر اساس داده های حاصل از پرتو گاما، تغییرات رخساره ای و روزن داران کف زی موجود، بخش عرب طی یک سکانس رسوبی رده سوم نهشته شده است. مرز پایین این سکانس رسوبی با توجه به پیوستگی و نبود شواهد خروج از آب از نوع SB2 و مرز سکانسی بالایی با توجه به ناپیوستگی فرسایشی موجود و شواهد خروج از آب از نوع SB1 است. تفسیر تغییرات سطح آب دریای بخش مورد مطالعه در زمان رسوب گذاری با منحنی تغییرات سطح آب دریای جهانی تا حدود زیادی مطابقت می کند که این امر نشان از یکسان بودن شرایط رسوب گذاری آنها است.