بررسی برخی از شاخص های رشد دو رقم چغندرقند پاییزه (.Beta vulgaris L) تحت تاثیر آرایش کاشت، سطوح مختلف کود نیتروژن با محلول پاشی سولفات روی
کاشت پاییزه چغندرقند کارایی مصرف آب و مزیت های زراعی بیشتری نسبت به کاشت بهاره دارد. به منظور بررسی امکان کاشت پاییزه دو رقم چغندر قند و مقایسه عملکرد ریشه آنها پژوهشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان طی دو سال زراعی (98-97 و 97-1396) انجام شد. این پژوهش در قالب طرح اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار اجراء گردید. فاکتور اصلی دارای دو سطح و شامل آرایش کاشت 50-50 (P1)، 50-25 (P2)، و فاکتورهای فرعی شامل دو رقم چغندر قند پاییزه (روزاگولد و چیمنه) و چهار سطح کود (F1: کاربرد 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (شاهد)، F2: کاربرد 270 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی، F3: کاربرد 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی، F4: کاربرد 210 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی) با محلول پاشی سولفات روی به میزان 5 در هزار می باشد. رقم روزاگولد با تیمار F2 به طور معنی داری (P<0.01) باعث افزایش نرخ فعال فتوسنتز گردید. بیشترین میزان هدایت روزنهای در آرایش کاشت P1 با رقم روزاگولد مشاهده گردید. بالاترین میزان CGR (16 گرم/ مترمربع/ روز) و عملکرد ریشه (98/70 تن در هکتار) از آرایش کاشت P1، رقم روزاگولد و سطح کود F2 به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان اظهار داشت، محلول پاشی سولفات روی توان جبران کاهش مصرف نیتروژن به میزان 10 درصد، بدون کاهش عملکرد و کیفیت چغندر قند پاییزه را دارد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.