مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر بهزیستی روان شناختی و انعطاف پذیری کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی

خانواده یک محیط پر محبت و حمایت کننده برای اعضای خانواده تعریف می کنند، چنانچه خانواده گرفتار کشمکش، کژکاری و خشونت درونی بین افراد شود، جایگاه خود را به عنوان یک پایگاه عاطفی-روانی برای اعضای خود از دست می دهد. در این میان تعارضات زناشویی یکی از مشکلاتی است که که در تمام دنیا خانواده ها با آن مواجه اند. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر بهزیستی روان شناختی و انعطاف پذیری کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز روان شناختی شهر اهواز در سال 1398 بود که تعداد 45 زن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های تعارض های زناشویی (MCQ)، بهزیستی روان شناختی (PWB) و انعطاف پذیری کنشی (CD-RIS)، استفاده شد. پژوهش حاضر از نظر روش آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه آزمایش اول، مداخله طرحواره درمانی هیجان محور (12 جلسه 120 دقیقه ای)  و گروه آزمایش دوم، درمان کوتاه مدت راه حل محور (6 جلسه 120 دقیقه ای) دریافت کردند و گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکردند. نتایج نشان داد که هر دو مداخله درمانی در افزایش بهزیستی روان شناختی و انعطاف پذیری کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی موثر واقع شدند. اما بین اثربخشی دو درمان بر بهزیستی روان شناختی و انعطاف پذیری کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی، تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین می توان، از طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور در جهت افزایش بهزیستی روان شناختی و انعطاف پذیری کنشی در زنان بهره برد.