ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار بر اساس شیوه های فرزندپروری والدین

پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار بر اساس شیوه های فرزندپروری والدین طراحی شد. روش پژوهش حاضر پیمایشی و کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش 497 نفر از نوجوانان ورزشکار شهرستان لنگرود هستند که در شش رشته ورزشی به‌صورت هفته ای سه جلسه در تمرین حاضر می شدند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان و به‌صورت تصادفی 241 نفر انتخاب شدند و به دو پرسشنامه تعهد ورزشی و فرزندپروری پاسخ دادند.
نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم‌زمان نشان داد با اینکه شیوه های فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه پدر اثر مثبت و معنی داری بر تعهد، لذت و مشارکت نوجوانان دارد، اما شیوه فرزندپروری سهل انگارانه پدر و مادر، رابطه معکوس و معنی داری با ابعاد لذت و مشارکت نوجوانان در فعالیت‌های ورزشی دارد. علاوه بر این، مانند پدران، مادران نیز با استفاده از سبک فرزندپروری مقتدرانه، در مقایسه با شیوه فرزندپروری مستبدانه، به نسبت بیشتری اثر مثبت و معنی داری بر ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار دارند. این یافته‌ها به‌روشنی نشان می‌دهد والدینی که از روش منطقی برای سبک فرزندپروری استفاده کرده‌اند اثر بیشتری روی تعهد ورزشی فرزندان داشته‌اند. از‌این رو پیشنهاد می‌شود به‌منظور افزایش تعهد ورزشی نوجوانان در محیط‌های ورزشی، به والدین آموزش داده شود تا زمان بیشتری صرف صحبت با فرزندان کنند، زیرا این کار آثار مثبتی در نگرش نوجوانان به ورزش دارد.