اثربخشی خاطره پردازی گروهی بر استحکام روانی و امید به زندگی سالمندان

روند رو به رشد پدیده سالمندی لزوم توجه به مسایل سالمندان را به عنوان یک ضرورت اجتماعی مطرح می سازد. کاهش امید به زندگی و عدم استحکام روانی می تواند باعث ایجاد مشکلات در سالمندان شود. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خاطره پردازی گروهی بر استحکام روانی و امید به زندگی سالمندان شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه سالمندان مقیم سراهای شهر تهران بودند که به شیوه نمونه گیری دردسترس سرای کهریزک انتخاب شد. 30 سالمند با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه هفتگی 2 ساعتی مداخله خاطره پردازی را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. پرسشنامه های استحکام روانی کلاف و امید به زندگی میلر برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج کواریانس تک متغیری نشان دادکه تفاوت معناداری بین دو گروه در استحکام روانی و امید به زندگی در مرحله پس آزمون وجود دارد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS  نسخه 21 نشان داد که خاطره پردازی بر استحکام روانی و مولفه های آن شامل چالش، کنترل زندگی، اعتماد به توانایی های خود، اعتماد بین فردی تاثیر معناداری دارد (05/0>P) و برمولفه های تعهد و کنترل هیجانی تاثیر معنادار ندارد (05/0<P)، همچنین تاثیر معنادار مداخله بر امید به زندگی تایید شد (05/0>P). یافته های این پژوهش کارآیی مداخله خاطره پردازی گروهی را در مورد سالمندان نشان می دهد. بنابراین پیشنهاد می شود روان شناسان و درمانگران از این روش در راستای بهبود مشکلات روان شناختی سالمندان استفاده کنند.