رابطه سبک های دلبستگی و عواطف مثبت و منفی در سالمندان: نقش میانجی سبک های خاطره پردازی

شواهد حاکی از آن است که میزان عواطف مثبت در سالمندی کاهش می یابد و از این رو، شناخت عوامل موثر بر عواطف سالمندان می تواند نقش مهمی در تهیه پروتکل های درمانی برای این گروه سنی داشته باشد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی با عواطف مثبت و منفی از طریق نقش میانجی سبک های خاطره پرازی در سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع تحلیل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان حداقل 60 سال استان همدان بود که از میان آنها به صورت در دسترس 400 (210 مرد و 190 زن) سالمند به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. اعضای نمونه به پرسش نامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید، عواطف مثبت و منفی واتسون و همکاران و سبک خاطره پردازی سالمندان امانی و همکاران پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفروض این مطالعه از برازش مناسبی در نمونه مورد مطالعه برخوردار است. بدین ترتیب که سبک دلبستگی ایمن رابطه مستقیم مثبتی با خاطره پردازی مثبت، و رابطه مستقیم منفی با خاطره پردازی منفی دارد و سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا تنها رابطه مستقیم مثبتی با خاطره پردازی منفی دارد. به علاوه، خاطره پردازی مثبت به ترتیب رابطه مستقیم مثبت و منفی با عواطف مثبت و منفی داشت و خاطره پردازی منفی به ترتیب رابطه مستقیم منفی و مثبتی با عواطف مثبت و منفی داشت. همچنین سبک دلبستگی ایمن، هم از طریق خاطره پردازی مثبت و هم منفی، رابطه غیر مستقیمی با عواطف مثبت و منفی نشان داد. سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا تنها از طریق خاطره پردازی منفی با عواطف مثبت و منفی رابطه غیر مستقیم داشتند. این نتایج بر اهمیت شکل گیری الگوهای کارکردی درونی بر اساس نوع خاطره پردازی و روایت گری بین مراقب و کودک، و اثرات مادامالعمر این الگوها تاکید دارد.