اثرات سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و باروری خرگوش های ماده سفید چشم قرمز

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف انرژی و پروتیین بر عملکردرشد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و باروری، 3 سر خرگوش نر و 18 سر خرگوش ماده انتخاب شدند. خرگوش های ماده به مدت دو هفته در سه گروه به صورت انفرادی قرار گرفته و از جیره تیمارها حاوی 1- انرژی پایین (2200 کیلوکالری)-پروتیین پایین (14%) 2- انرژی متوسط (2400 کیلوکالری)-پروتیین متوسط (16%) و 3- انرژی بالا (2600 کیلوکالری)-پروتیین بالا (18%) در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده کردند. وزن کشی خرگوش های ماده در ابتدای دوره و هر 15 روز یک بار برای ارزیابی عملکرد شامل افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی انجام شد. برای اندازه گیری قابلیت   هضم ماده خشک، نمونه برداری از مدفوع در 3 روز آخر آزمایش از 3 خرگوش در هر تیمار از روش خاکستر نامحلول در اسید استفاده شد. نمونه گیری از خون قبل از تغذیه صبح به منظور اندازه گیری تری گلیسرید، نیتروژن اوره ای و گلوکز انجام شد. بعداز این دوره یک خرگوش نر را جهت جفت گیری داخل گروه قرار داده و روز بعد جای آن با خرگوش نر دیگر تعویض شد. مدت جفت گیری شش روز طول کشید. فاکتورهای تولیدمثلی شامل درصد زایش، بچه زایی  و چندقلوزایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد اختلاف معنی داری بین وزن اولیه، وزن نهایی، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک و قابلیت هضم ماده خشک وجود نداشت. اختلاف معنی داری بین تیمارها در گلوکز خون (128/55 میلی گرم در دسی لیتر) مشاهده شد (0/05>P). بیش ترین درصد زایش (100 درصد) خرگوش ها درتیمار پروتیین - انرژی متوسط (0/05>P) و بیش ترین بچه زایی در پروتیین -انرژی کم  و بیش ترین مقدار مدت زمان بارداری و وزن نوزادان در پروتیین- انرژی بالا مشاهده شد. به طورکلی تیمار انرژی متوسط و پروتیین متوسط برای خرگوش های ماده آماده جفت گیری توصیه می شود.