نقش محیط شناسی بر پیشگیری از جرم در استان مازندران

پیشگیری جرم از طریق محیط شناسی بر پایه یک تفکر ساده استوار است. وقوع جرایم گوناگون در جوامع مختلف تا حد زیادی از فرصت های موجود در محیط اطراف ناشی می شود. بنابراین می توان با ایجاد تغییراتی در آن ترتیبی اتخاذ نمود تا از میزان وقوع جرایم کاسته شود. هدف پژوهش حاضر، نقش محیط شناسی بر پیشگیری از جرم در استان مازندران می باشد.

این پژوهش، از حیث هدف کاربردی است و از نظر ماهیت میدانی بوده و روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است جامعه آماری پژوهش را کلیه فرماندهان و مدیران سطح دوم(میانی) فرماندهی انتظامی استان مازندران به تعداد 483 نفر تشکیل می دهد که نمونه آماری براساس فرمول کوکران برابر با 214 نفر می باشد. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته محیط شناسی و پرسشنامه محقق ساخته پیشگیری از جرم استفاده شده است که از نوع کمی می باشد. روایی پرسشنامه‌ها توسط روایی محتوایی و به وسیله اساتید و کارشناسان محترم انتظامی مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 0.78و 0.82 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری همبستگی، رگرسیون و آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است.

یافته های پژوهش نشان می دهد که محیط شناسی با ضریب 0.639 اثر مثبت و معنادار بر پیشگیری از جرم دارد. همچنین ابعاد محیط شناسی(تعیین قلمرو، کنترل دسترسی، تصویر محیط، سخت کردن آماج جرم) اثر مثبت و معنادار بر پیشگیری از جرم دارند. با توجه به آزمون فریدمن نیز به ترتیب بیشترین میانگین اختصاص به تعیین قلمرو با 2.87 و سپس سخت کردن آماج جرم با 2.77، تصویر محیط با 2.29 و در نهایت کنترل دسترسی با 2.06 قرار داشته است.

نتایج تحقیق حاکی از آن است که توجه به اصول و شاخص های بهینه محیط شناسی می تواند در کاهش وقوع جرایم نقش بسزایی ایفا کند.