مقایسه تاثیر ارگونومی نیمکت‫ های رایج در مدارس بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب دانش ‫آموزان دختر سالم و دارای لوردوز کمری

نیمکت‫ها نقشی اساسی در نشستن دانش آموزان با پوسچر صحیح در یک بازه زمانی طولانی دارند. هدف از تحقیق حاضر تاثیر ارگونومی نیمکت های رایج در مدارس بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب دانش آموزان دختر سالم و دارای لوردوز کمری بود.

بدین منظور تعداد 24 دانش آموز با میانگین سنی 78/1±26/10 سال در دو گروه 12 نفری سالم و دارای لوردوز به صورت در دسترس انتخاب شدند. دانش آموزان بر روی دو نوع نیمکت رایج در مدارس نشستند، در ابتدای نشستن 30 ثانیه از عضلات منتخب آنان (راست شکمی، بازکننده ستون فقرات، راست رانی و دوسر رانی) سیگنال گرفته شد، سپس یک فیلم آموزشی نیم ساعته برای آنان پخش شد و در30 ثانیه انتهای نشستن نیز از عضلات آنان سیگنال گرفته شد، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد.

فعالیت الکتریکی عضلات دانش آموزان سالم و دارای لوردوز در نیمکت‫های متصل در عضلات راست رانی، دوسر رانی و بازکننده ستون فقرات (001/0>p) تفاوت معناداری وجود داشت. عضله راست شکمی (19/0<p) تفاوت معنادار نبود. فعالیت الکتریکی در نیمکت‫های جدا عضلات راست رانی (001/0>p) تفاوت معنادار بود. اما در عضله راست شکمی (24/0<p)، دوسر رانی (37/0<p) و بازکننده ستون فقرات (09/0<p) تفاوت معنادار وجود نداشت.

نتایج نشان داد که نشستن روی نیمکت‫های متصل برای دانش آموزان دارای لوردوز نامناسب‫تر است. بنابراین توصیه می‫شود طراحی میز و نیکمت استاندارد ارگونومیک، بر اساس اندازه گیری آنتروپومتری استاتیک دانش‫آموزان در دستور کار قرار گیرد.