نقش مفهوم «خزائن» در منظومه الهیاتی علامه طباطبائی

تفکر الهیاتی علامه طباطبایی منظومه‌ای منسجم است که توانسته میان اجزای به‌ظاهر پراکنده ارتباط معنادار برقرار کند. وی نقطه مرکزی این نظام را حقیقت توحید می‌داند؛ یعنی توحید در کنار دیگر حقایق الهیاتی نیست؛ بلکه نقطه کانونی فهم دین به‌شمار می‌رود. فهم این منظومه نیازمند آشنایی با قواعدی است که حقیقت خزاین (آیه 21 سوره حجر) یکی از مهم‌ترین آنهاست. علامه این مفهوم را با وجود جمعی حکمت متعالیه متناظر می‌داند و با استفاده از این مفهوم، نحوه پیدایش کثرات از وجود مطلق را توضیح می‌دهد. همچنین با مرتبط ساختن دیگر بخش‌های کلامی با خزاین، ارتباط نظام‌وار میان اجزای دین و خزاین و در نتیجه با حقیقت توحید را برقرار می‌کند. وی معنای خلقت، عالم طینت و میثاق، قضا و قدر، خلق و امر، علم فعلی و انفعالی، علیت و اعجاز، امر بین ‌الامرین، تاویل قرآن و... را با محوریت مفهوم خزاین تحلیل کرده است. این مقاله درصدد معرفی نقش مفهوم خزاین در شبکه معنایی الهیات از منظر علامه است و با روش اسنادی تحلیلی سامان یافته است.