اثر مدیریت تغذیه بر عملکرد گندم در مزارع کشاورزان برخی مناطق کشور

به منظور مشاهده تاثیر کاربرد بهینه کودها بر عملکرد کمی و کیفی محصول گندم نسبت به عرف زارع، این مطالعه به صورت پایلوت تحقیقی- ترویجی در چهار استان خوزستان، فارس، سیستان و گلستان به مساحت یک هکتار به صورت 5000 متر مربع شاهد و 5000 مترمربع تیمار تغذیه بهینه در هر مزرعه، در سال زراعی 96-95، انجام شد. قبل از کشت از خاک هر مزرعه به روش نمونه برداری مرکب یک نمونه خاک از عمق (30-0) سانتی متری تهیه و توصیه های کودی در تیمار مصرف بهینه بر اساس نتایج آزمون خاک انجام شد. سایر عملیات زراعی (خاکورزی، آبیاری، کشت، رقم، مبارزه با آفات و بیماری ها و علف های هرز) بر اساس عرف زارع انجام شد. در مرحله برداشت به روش کیل گیری (کادراندازی) تعداد سه نمونه از محصول گندم هر قطعه (تیمار و شاهد) گرفته و صفات ارتفاع بوته، تعداد دانه در خوشه، طول خوشه، وزن هزاردانه، عملکرد زیستی و عملکرد دانه گندم در مزرعه شاهد (عرف زارع) و مزرعه تیمار تغذیه بهینه در هر منطقه، به طور جداگانه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تغذیه بهینه در زراعت گندم بر مبنای آزمون خاک، اثر افزایشی در صفات طول خوشه، عملکرد زیستی و عملکرد دانه گندم داشت ولی اثر آن بر سایر صفات معنی دار نبود. در اندازه گیری عملکرد دانه از تیمار مصرف بهینه کود در مقایسه با عرف زارع در تمام استان ها، افزایش معنا داری به طور متوسط معادل 3/21 درصد بدست آمد. لذا کاربرد تلفیقی کودهای پایه با کودهای زیستی و محرک های رشد مطابق با برنامه غذایی ارایه شده بر اساس آزمون خاک، در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و صرفه اقتصادی و با هدف افزایش عملکرد دانه گندم کشت شده در مناطق مورد مطالعه، توصیه می گردد.