نهضت بیمارستان سازی در عصر آل بویه با تاکید بر بیمارستان عضدی بغداد

خاندان بویه یا بویهیان نقش مهمی در گسترش و بالندگی فرهنگ و تمدن اسلام داشته‌اند. عضدالدوله، مقتدرترین فرمانروای این دودمان در ایران و عراق بود، که از سال 367هجری قمری، با عنوان امیرالامرایی درواقع زمام امور دارالخلافه عباسی را در دست گرفت. عضدالدوله به دانش‌دوستی و ادب‌پروری و حمایت‌های چشمگیرش از دانشمندان و عالمان، معروف بوده است.

مقاله حاضر با مطالعات کتابخانه‌ای و به‌کارگیری روش توصیفی - تحلیلی بر مبنای داده‌های معتبر ماخوذ از منابع کهن و تحقیقات جدید، سعی در اثبات این موضوع دارد که می‌توان عصر آل بویه و خاصه دوره عضدالدوله دیلمی ‌را عصر نهضت بیمارستان‌سازی در تمدن اسلامی ‌دانست.

همچنین در بسیاری از شهرهای دیگر نیز مسجد و بیمارستان و بناهای عمومی، بنیاد نهاد. او قسمتی از دارایی دولت را برای اعمال خیر اختصاص داد. خاصه برای احداث بیمارستان‌ها‌ هزینه‌های فراوانی مبذول داشت. بیمارستان عضدی بغداد که شهره آفاق گشت؛ از اقدامات اوست. بنای این بیمارستان عظیم که قریب به صدهزار دینار‌ هزینه مصروف آن شد؛ در سال 368 قمری آغاز و در سال 372 قمری پایان یافت.

این بیمارستان با برخورداری از ساختار و تشکیلات اداری و آموزشی و خدماتی کارآمد و پشتوانه مالی قوی برای درمان و رفاه بیماران و به‌ویژه پرورش پزشکان در رشته‌های تخصصی، در تاریخ نهادهای آموزشی و طبی در تمدن اسلامی ‌بی‌نظیر بوده است.