تبیین مدل نظری عوامل موثر بر بازآفرینی مراکز تاریخی از منظر محرک های توسعه شهری

 بازآفرینی شهری به دنبال ارتقاء کلیه کیفیت های محیطی مکان تاریخی بوده و با استفاده از محرک های توسعه به عنوان ابزاری در درون استراتژی های تغییر شکل شهری که می توانند با استراتژی های قبلی ترکیب شده و باعث توسعه فضاهای بلافصل خود گردند، سعی در نقش انگیزی آنان در فرایند بازآفرینی مراکز تاریخی دارد. از این رو هدف پژوهش، تبیین چگونگی اثرگذاری و روابط مولفه های محرک توسعه در فرایند بازآفرینی در قالب ساخت مدلی نظری می باشد.

پژوهش از نظر هدف، توسعه ای کاربردی، روش استخراج، دلفی و تکنیک ساخت روابط، مدل سازی تفسیری- ساختاری بوده است. جامعه آماری، 15 تن از خبرگان دانشگاه ها، به صورت هدفمند در دسترس بوده و پایایی پرسشنامه ها از طریق آزمون آلفای کرونباخ، به میزان 0.76، مورد تایید قرار گرفته است.

روابط مولفه ها در سه سطح و هشت لایه از وابسته ترین تا پرنفوذترین، تنظیم گردیده که در سطح اول به عوامل بنیادین، سطح دوم به ویژگی های ساختاری و سطح سوم به دستاوردهای بازآفرینی تاریخی اختصاص یافته است.

عوامل خدماتی شدن محلات، طراحی میان افزای قطعات و نیز اجرای کاتالیزورها، اساس حرکت بخشی به سایر مولفه ها بوده و پیوند عملکردی، محله تاریخی را در یک کل همپیوند و هویتمند نمایش داده و عدالت اجتماعی و رضایتمندی، در بالاترین سطح وابستگی و تاثیر پذیری، محقق خواهند شد.