ارائه الگوی راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و تاثیر آن بر شیوه های حل مساله دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران

 این پژوهش شناسایی راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و تاثیر آن بر شیوه های حل مساله دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران است.

روش انجام پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) است. برای انجام این پژوهش علاوه بر مطالعه اسنادی، از تکنیک تحلیل مضمون با نرم افزار MAXQDA12 ، برای شناسایی ابعاد و مولفه ها استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش تمام خبرگان در حوزه برنامه ریزی درسی و آموزشی و مدیریت آموزشی بودند که بعد از انجام 16 مصاحبه اشباع نظری صورت گرفت.

در نهایت برای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی 3 بعد، 9 مولفه و 22 شاخص از طریق تحلیل مضمون شناسایی شد برای متغیر دوم یعنی شیوه های حل مساله با توجه به پرسشنامه استاندارد کسدی و لانگ (1996) 3 مولفه و 24 شاخص بود. روایی بخش کیفی با توجه به نظر خبرگان تایید و پایایی این بخش با استفاده از فرمول کوپا 63 درصد بدست آمد که مورد قبول است و نشان از پایایی بالای کدهای حاصله دارد و پرسشنامه شیوه های حل مساله به دلیل استاندارد بودن تنها با فرمول آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت که تمام مولفه ها بالای 0.7 بدست آمد. در نهایت برای ترسیم الگو از روش معادلات ساختاری نرم افزار smartpls3استفاده شد.

نتایج نشان داد که به ترتیب بعد رهبردهای مدیریت منابع (0.932)، راهبردهای شناختی (0886) و راهبردهای فراشناختی (0.843) به ترتیب بیشترین اهمیت را در متغیر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دارند و همچنین راهبردهای خود تنظیمی با ضریب 0.703 نشان از تاثیر 70 درصدی بر شیوه های حل مساله دارد.