بررسی عوامل موثر بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی (مطالعه موردی: دبستان های دولتی و غیرانتفاعی شهر تهران)

هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی بود. در راستای تحقق اهداف پژوهش داده های مربوط به میزان رشد ابعاد اخلاقی دانش آموزان از طریق پرسشنامه استاندارد رشد اخلاقی لطف آبادی و نیز گردآوری دیدگاه های معلمان و مدیران مدارس در خصوص عوامل موثر بر رشد اخلاقی دانش آموزان از طریق  مصاحبه نیم ساختاریافته و بررسی وضعیت جو مدرسه و تعامل میان دانش آموزان و معلمان با استفاده از مشاهده میدانی مطالعه شد. روش انجام پژوهش آمیخته بود. در قسمت کمی، جامعه آماری آن شامل دانش آموزان مقطع دوم دبستان های دولتی و غیرانتفاعی مناطق بیست ودو گانه شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بود و نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و چندمرحله ای و با استفاده از فرمول کوکران در جامعه محدود تعداد 600 نفر انتخاب شد. پس از شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی، این یافته ها در هشت دسته کلی طبقه بندی شدند. در ادامه، تحلیل ها نشان داد که شش عامل مهم تاثیرگذار بر رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی دبستان های دولتی و غیرانتفاعی شهر تهران که دارای بالاترین رتبه عبارتند از: اخلاق زیست محیطی، اخلاق انسانی، اخلاق مینوی، اخلاق مناسبات خانوادگی، اخلاق اجتماعی و اخلاق مراقبت از خود (یا فردی). بر اساس اولویت هر یک از عوامل نیز پیشنهادهایی ارایه گردید که از آن جمله می توان به طراحی روشی تربیتی یکسان در محتوا و روش با توجه به تفاوت در آموزش های مدرسه، خانواده و رسانه اشاره کرد که تناقضاتی را که به وسیله یادگیری و اجرای آموخته های دانش آموزان ایجاد نموده است را مرتفع نماید.