تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان: نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین

هدف کلی تعیین تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان: نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین بود. این تحقیق به روش توصیفی- پیمایشی و مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری بود جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر9 تا 11ساله شهر تهران و والدین آن ها تشکیل دادند که تعداد آن ها 299610 نفر بود که براساس جدول مورگان تعداد 384 نفر انتخاب و تعداد 400 پرسشنامه به روش نمونه گیری خوشه ای توزیع شد. در این تحقیق از پرسشنامه های فعالیت-بدنی برای کودکان کوالسکی و همکاران (1997)، ادراک کودکان از حمایت والدین ویلک و همکاران (2018)و سطح فعالیت بدنی والدین کرایگ و همکاران (2003)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی والدین (12/0=β، 19/1= t) بر فعالیت بدنی کودکان تاثیر معنی دار ندارد. درحالی که، فعالیت بدنی والدین (23/0=β، 36/2= t) بر ادراک کودکان از حمایت والدین و ادراک کودکان از حمایت والدین (39/0=β، 51/4= t) بر فعالیت بدنی کودکان تاثیر مثبت معنی دار داشتند. در نهایت، نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین در تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان تایید و مدل تحقیق برازش مطلوب را نشان داد.