بررسی اعتیاد به تلفن همراه در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

اعتیاد به تلفن همراه، یک اعتیاد غیر دارویی و رفتاری است که گاهی اوقات استفاده‌ی مفرط و بیش ازحد آن بدون آگاهی صورت می‌گیرد. در قرن حاضر استفاده از آن به عنوان یک اختلال وسواسی و اعتیاد گونه یاد شده است. از جمله کاربران مهم این تکنولوژی، دانشجویان پرستاری می‌باشند.

این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی بر روی 100 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. ابزار این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی مشخصات دموگرافیک و پرسش‌نامه‌ی اعتیاد به تلفن همراه بود. پرسش‌نامه‌ها به صورت مجازی در اختیار واحدهای پژوهش قرار گرفت و پس از تکمیل توسط آن‌ها، دوباره به پژوهشگر عودت داده شد.

میانگین و انحراف معیار سن واحدها در این پژوهش 22/405 و 3/308 بود. میانگین و انحراف معیار نمره‌ی اعتیاد به تلفن همراه در بین دانشجویان 13/14 ± 36/9 بود که نشان‌دهنده‌ی وابستگی بالای واحدها می‌باشد. بین هیچ یک از مشخصات دموگرافیک با اعتیاد به تلفن همراه، ارتباط آماری معنی‌داری یافت نشد (0/05 < p value).

با توجه به شیوع بالای وابستگی و اعتیاد به تلفن همراه در بین دانشجویان پرستاری و اثرات منفی و مضر این امر، لازم است اقدامات مناسبی در این زمینه انجام داد. از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به تشویق بیشتر دانشجویان به انجام فعالیت بیشتر مانند برگزاری دوره‌های ورزشی و همایش‌های علمی و همچنین توضیح و آگاه‌سازی دانشجویان از اثرات منفی اعتیاد به تلفن همراه اشاره کرد.