بررسی تاثیر توانمندسازی بافت فرسوده شهری بر ارتقای گردشگری بوم گرا؛ نمونه موردی: شهر ساحلی قشم

بی ثباتی در بافتهای فرسوده شهری، موضوعی است که توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. به نظر میرسد توانمندسازی بافتهای فرسوده از عوامل موثر بر ارتقاء گردشگری و پیشرفت نواحی فرسوده باشد. در تحقیق حاضر، در بخش اول مطالعه، پرسشنامه ای تدوین و در میان کارشناسان و مدیران شهری و گردشگری (شامل 118 نفر) پیمایش گردیده است. سپس، با بهره مندی از روش تحلیل رگرسیون و همبستگی در نرم افزار SPSS به تعیین نقش هر یک از شاخصهای استخراج شده توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم در جهت توسعه گردشگری بوم گرا پرداخته شد. نتایج بهدستآمده نشان دادند که شاخصهای اقتصادی با نمره 4.15 و پسازآن شاخص فرهنگی با نمره3.66 بیشترین نقش در توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم جهت ارتقای گردشگری بوم گرا را دارند. شاخصهای اقتصادی و فرهنگی با ضرایب 0.631 و 0.6.01 بیشترین همبستگی از نظر اثر توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده بر ارتقای سطح گردشگری بوم گرا در قشم را از خود نشان دادهاند. همچنین، معیارهای اقتصادی و فرهنگی به ترتیب با نمره های 91.1=F و 75.1=F بیشترین نقش در توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم در جهت ارتقای گردشگری بوم گرا را دارا هستند.