تمرین شنا سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و نشانگر زیستی استرس اکسیداتیو را در یک مدل رت آرتریت روماتوئیدی بهبود می بخشد (مطالعه حیوانات)

پیش

افزایش تولید رادیکال های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتویید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتویید می شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین شنا بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی از آرتریت روماتویید در رت های صحرایی بود.

رت های ماده 8 هفته ای نژاد ویستار در سه گروه توزیع شدند (در هر گروه 10 سر): یک گروه کنترل طبیعی (C)، یک گروه کنترل آرتریت روماتوییدی (RA+C) و یک گروه تمرین شنا آرتریت روماتوییدی (RA+EX). در سن نه هفتگی، آرتریت روماتویید با تزریق اجوانت فروند(20 میلی گرم/میلی لیتر) به دم رت های صحرایی ویستار القا شد. درجه آرتریت، از طریق ارزیابی های ماکروسکوپی برای مثال قابلیت راه رفتن، قرمزی پوست و تورم در  مفاصل مورد سنجش قرار گرفت. رت های گروه RA+EX برای یک دوره 4 هفته ای (حدود 60-20 دقیقه در روز) شنا کردند، در حالی که گروه های C و RA+C در قفس هایشان بی تحرک بودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، یک نمونه وریدی برای تعیین پارامترهای متابولیک، از جمله گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و محصولات پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدیید) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0>P).

همانطور که پیش بینی شده بود، آرتریت روماتویید به طور معنی دار سطح مالون دی آلدیید را افزایش داد و تمرین شنا از این پاسخ جلوگیری کرد (05/0>P). جالب اینکه، گلوتاتیون پراکسیداز در گروه RA+C به طور معنی دار در مقایسه با گروه RA+EX و C کاهش یافت (05/0>P). بعلاوه، شدت علایم بالینی آرتریت روماتویید در گروه RA+EX به طور معنی دار کمتر از گروه RA+Cبود (05/0>P).

یافته های ما نشان می دهد که تمرین شنا ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و شاخص های استرس اکسیداتیو مربوط به آرتریت روماتویید مفید باشد.