بررسی عوارض شدید مادری در مادران نزدیک به مرگ در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران: 98-1394

برای ارزیابی بهتر کیفیت مراقبت های مامایی از یک شاخص به نام مادران "نزدیک به مرگ" مادرانی که به خاطر عوارض بارداری یا زایمان تا پای مرگ رفته، اما نجات پیدا کرده اند، استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و علل عوارض شدید مادری و مادران نزدیک به مرگ انجام شد.
روش کار: این مطالعه گذشته نگر در بیمارستان شهید مصطفی خمینی بر روی پرونده بیماران بستری از سال 98-1394 انجام شد. متغیرهای مورد نیاز شامل اطلاعات دموگرافیک و عوارض شدید بارداری از پرونده بیماران بر اساس دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت استخراج و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های کای دو و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 05/0≥p معنی دار در نظر گرفته شد.

از 16527 زایمان، 191 نفر دچار عوارض شدید مادری شدند که از این تعداد، 35 نفر (3/17%) نزدیک به مرگ و 2 مورد مرگ مادری وجود داشت. نسبت پیامد شدید مادری 40/11 و نسبت مادران نزدیک به مرگ 09/2 بود. مهم ترین علل عوارض شدید به ترتیب پره اکلامپسی شدید (134 نفر؛ 15/70%)، خونریزی شدید مامایی (23 نفر؛ 4/12%) و سپسیس (10 نفر، 23/5%) بود. در موارد نزدیک به مرگ مادری، 19 نفر (94/9%) به اختلال انعقادی، 9 نفر (71/4%) به اختلال قلبی- عروقی و 8 نفر (18/4%) به اختلال کلیوی مبتلا شده بودند. بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک بین آنمی (01/0=p) و پره اکلامپسی شدید (006/0=p) با مادران نزدیک به مرگ و عوارض شدید ارتباط معنی داری وجود داشت.

مداخلات زایمانی ضروری شامل مدیریت پره اکلامپسی- اکلامپسی و عوارض آن و اهمیت به آنمی مادران هنگام بستری، در کاهش عوارض شدید مادری نقش حیاتی دارند.