ارزیابی مطلوبیت استفاده از سیستم حمل ونقل همگانی جاده ای به کمک تحلیل اطلاعات و نظرسنجی از ذینفعان (20 پایانه اول کشور به ترتیب اولویت)

موضوع حمل ونقل از جمله موضوعاتی است که با توجه به ارتباط با زیرساخت های کلان اقتصادی و اجتماعی کشور و اثرگذاری متقابل بین آن ها همواره جزء لاینفک برنامه های کلان و راهبردی کشور بوده است. بررسی و تحلیل نظرات دست اندرکاران و ذینفعان حوزه ی حمل ونقل جاده ای به جهت سیاست گذاری در این بخش مهمترین شاخص ارزیابی حمل ونقل جاده ای برونشهری است که موارد مهمی نظیر ارزیابی تاخیرات و تاثیر زمان سفر بر مطلوبیت سیستم را نشان می دهد. روش مطالعه طراحی پرسشنامه ای است که اگر چه بخشی از آن به ظاهر مبین پرسشنامه مقایسات زوجی است (AHP فازی) اما در لایه ی اولیه دسته بندی متغیرهای این پرسشنامه به کمک تحلیل دوار گنجانده انجام شده است که روشی نوین در حمل و نقل می باشد. در بخش اول پرسشگری های صورت گرفته از مسافران با توجه به محدودیت های موجود در چهار روز متوالی در پایانه های غرب، شرق، جنوب و بیهقی تهران به صورت مستقیم و در سایر بیست پایانه منتخب به کمک نمایندگان محلی انجام پذیرفته است و هدف دستیابی به مهمترین متغیرهای موثر در مطلوبیت سیستم و بهبود آن به کمک راهکارهای پیشنهادی می باشد که مهمترین نتایج بدست آمده از وزن دهی شاخص هایی که به منظور ارزیابی و مقایسات زوجی در نظر گرفته شده اند عبارتند از؛ پویایی سیاست های تشویقی (دسته1-0.27)؛ عملکرد ترافیکی سیستم (دسته2-0.26)؛ ایمنی (دسته2-0.39)، خدمات رفاهی (دسته1-0.21)وسیستم های هوشمند (دسته2-0.16). از نتایج وزن دهی می توان به این موضوع پی برد که پویایی سیاست های تشویقی و نوع سیاست گذاری می تواند با ضریب بالایی شاخص های سطح خرد و کلان را به منظور افزایش سهم حمل ونقل عمومی جاده ای تحت شعاع خود قرار دهد و همچنین تمرکز راهکارهای پیشنهادی کاربران به منظور افزایش سهم حمل ونقل عمومی جاده ای بر سیاست گذاری، بهینه سازی زمان سفر، افزایش سطح ایمنی و کیفیت خدمات بوده است که در تعامل با روش مقایسات می باشند.