کفایت مطالعات پهنه بندی اقلیمی برای استفاده در مطالعات معماری اقلیمی کاربردی در اقلیم گرم و خشک ایران

مجلات علمی پژوهشی از اصلی ترین و معتبرترین ویترین های عرضه دستاوردهای علمی کشور هستند.هدف این مقاله بررسی کفایت استفاده از داده های اقلیمی وتنوع روش های متداول در مطالعات معماری مرتبط با اقلیم وهمچنین،بررسی مطالعات درحوزه پهنه بندی اقلیمی و نیز تنوع مطالعات موردی،در راستای رفع نیاز پژوهش های معماری مرتبط با اقلیم بود.

در این تحقیق کاربردی،از روش تحلیل استنادی ومحتوایی استفاده شده است. جامعه نمونه دراین مقاله برابر جامعه هدف است وشامل 101 مقاله علمی-پژوهشی در حوزه معماری اقلیمی و 51 مقاله در حوزه پهنه بندی اقلیمی است که از سال 1380 تا 1399 در ایران باکلید واژه "اقلیم"و"اقلیم شناسی" چاپ شده اند. روش جمع آوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای،بررسی اسناد و مدارک مکتوب و نیز جستجو در نمایه نشریات داخلی بود. ابزار این مطالعه،شامل برگه کدگذاری بود.به منظور تعیین پایایی ابزار از آزمون اسکات استفاده شد که با ضریب 89/0 تایید شد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss 25 و آمار توصیفی انجام شد.

بر اساس نتایج، در 54/45%  از مطالعات معماری اقلیمی از شرح توصیفی و در 88/11 از شرح توصیفی کیفی/کمی استفاده شده است.. فراوانی مطالعات معماری اقلیمی در دوره 1381-1399 در مناطق گرم و خشک (45%) مورد توجه است. در حالی که، 47% مطالعات پهنه بندی اقلیمی در نیمه شمال غربی و شمالی ایران با آب و هوای سرد و معتدل و مرطوب انجام شده است. پهنه بندی اقلیمی با استفاده از ترکیب عناصر اقلیمی بیشترین فراوانی را داشته (77/27) و پس از آن روش کوپن گایگر (22/16) به عنوان روشی موثر در پهنه بندی اقلیمی استفاده شده است.

مطالعات پهنه بندی اقلیمی در پژوهش های منتشر یافته در 1380-1399 در راستای رفع نیاز محققین در حیطه معماری اقلیمی بخصوص در اقلیم گرم و خشک و در استان های با تراکم ساختمانی بالا از جمله تهران به حد کافی نیست.