برابریابی استراتژی های دال بر مفهوم «هرچند» و تبیین اغراض آن در نهج البلاغه

معادل یابی بین واژگان دو زبان از موضوعاتی است که نقش مهمی در ترجمه و انتقال معنای مورد نظر نویسنده به مخاطب دارد؛ در این روش، کلمه مورد نظر در متن مبدا شناسایی و معادل های به کار رفته در متن مقصد مشخص می شود. این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی-تحلیلی به شناسایی، استخراج و دسته بندی استراتژی و ابزارهای صرفی و نحوی ای بپردازد که در متن نهج البلاغه به کار بسته شده و می تواند معادل حرف ربط «هرچند» در زبان فارسی باشد. تعریف قالب و ساخت نحوی، تشریح موضوعاتی که آن حروف عهده دار انتقال آن بودند و بیان اغراض کاربست آن حروف و نقش عهده دار مفهوم هرچند، از مهم ترین اهدافی است که نویسندگان مقاله حاضر در پی تحقق آن هستند. از مهم ترین نتایج تحقیق حاضر این است: برخی از حروف به رغم اینکه در ظاهر معنای مستقلی ندارند، نقش کلیدی در القای مفهوم مورد نظر متکلم دارند معادل های «هرچند» در زبان فارسی تنها به دو حرف «لو» و «ان» در زبان عربی خلاصه نمی شود بلکه به استناد متن نهج البلاغه و با در نظر گرفتن بافت و سیاق متن، حروف دیگری از جمله لکن، إلا، حرف عطف، نقش نحوی حال و صفت می تواند معادلی مناسب و کاربردی برای حرف ربط هرچند در زبان فارسی باشد . برخی از اغراض تنها در یک اسلوب خاص کاربرد داشته و برخی دیگر غرض مشترک داشته اند. با مطالعه نمونه های استخراج شده مشخص گردید غرض «استدراک» بیشرین بسامد را در میان اغراض بلاغی به خود اختصاص داده و تقریبا در تمامی ساختارها به کار رفته و با مفهوم حرف «هرچند» نیز سازگاری بیشتری دارد.