رابطه رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان

حضور مدیران اخلاق مدار می تواند اثرهای گسترده ای برای سازمان داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان در مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان است. رهبری اخلاقی نمود رفتار مناسب در اعمال شخصی و روابط میان فردی و گسترش چنین رفتارهایی به وسیله ارتباط های دوجانبه، تشویق و تصمیم گیری است. خودکارآمدی نیز به باور فرد از قابلیت های خود برای موفقیت، اشاره دارد. همچنین، احترام به صورت چیزی که نشان دهنده قضاوت فرد از وضعیت خود در گروه است، تعریف می گردد. رابطه مدیران و کارکنان نیز بیان گر کیفیت روابط آنان است.

این پژوهش کاربردی بوده و جامعه آن را کل مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان تشکیل می دهد. همچنین، دوره زمانی موردمطالعه سال 1396 است. نمونه برگزیده شامل 106 نفر است که با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شد.. برای آزمون فرضیه های پژوهش نیز پس از بررسی نرمال بودن داده ها، از رگرسیون خطی استفاده شد.

یافته های حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بین رهبری اخلاقی و خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

با توجه به یافته های پژوهش، می توان ادعا نمود که با افزایش سطح رهبری اخلاقی، خودکارآمدی، احترام و کیفیت رابطه بین مدیران و کارکنان افزایش خواهد یافت. درنتیجه، پیشنهاد می شود که برای افزایش سطح خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان که مقوله بااهمیتی در کارایی سازمانی است، به رهبری اخلاقی توجه ویژه شود.