نابرابری توزیع فضایی واحدهای فناور و شرکت‎های دانش‎ بنیان و ضریب تمرکز فناوری در پارک های علم و فناوری ایران

در دنیای پر تحول امروزی، زیربنای اقتصادها کشورها، از محوریت منابع و سرمایه های فیزیکی به سمت سرمایه های فکری جابه جا شده است و شکل جدیدی از سازمان ها به عنوان سازمان های مبتنی بر دانش و اصطلاحا شرکت های دانش بنیان شکا گرفته اند.. در واقع این شرکت ها موتور رشد و توسعه فناوری محسوب می شوند. کشور ایران نیز جهت دستیابی به یک رشد و توسعه پایدار و فراگیر و رقابت در عرصه جهانی نیازمند یک تحول اقتصادی از سطح اقتصاد منبع محور به سمت اقتصاد دانش محور است. در این میان شرکت های دانش بنیان موتور توسعه و ایجاد چنین تحولی محسوب می شوند. اما نکته بسیار مهم در این میان، عدم وجود برابری توزیع مناسب شرکت های دانش بنیان در مناطق مختلف کشور است. لذا این مطالعه به بررسی نابرابری توزیع فضایی واحدهای فناور شرکت های دانش بنیان در استان های ایران پرداخته است. نتایج این مطالعه بیانگر آن است که بیشترین تعداد  واحدهای فناور و تحقیق و توسعه مستقر در بخش چند مستاجره و اراضی مربوط به پارک علم و فناوری شیخ بهایی در استان اصفهان بوده است. همچنین بیشترین مجموع فروش واحدهای فناور  مربوط به پارک علم و فناوری پردیس استان تهران بوده است. در این مقاله تصویری از نابرابری در توزیع فضایی واحدهای فناور و شرکت های دانش بنیان و ضریب تمرکز فناوری در استان های کشور با استفاده از شاخص های مختلف؛ همچون ضریب جینی، شاخص تایل، اتکینسون، دالتون و هرفیندال استفاده شده است. یافته ها تحقیق مبتنی بر آن است که تمامی شاخص های فوق با یکدیگر سازگار داشته و موید نابرابری توزیع فضایی در کشور می باشد.