تاثیر چهار هفته فعالیت هوازی داوطلبانه همراه با اینترفرون بتا بر سطوح سرمی عامل نکروز دهنده ی تومور آلفا (TNF-α) و اینترلوکین-10 (10-IL) در موش های مدل مالتیپل اسکلروزیس

اثرات ضد التهابی ورزش در بیماری‌های مزمن، با کاهش سایتوکاین‌های پیش‌التهابی و افزایش سایتوکاین‌های ضد التهابی میانجی‌گری می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 4 هفته فعالیت هوازی داوطلبانه همراه با اینترفرون بتا، بر سطوح سرمی عامل نکروز دهنده‌ی تومور آلفا (Tumor necrosis factor alfa یا TNF-α) و اینترلوکین -10 (Interleukin 10 یا IL-10) در موش‌های مدل مالتیپل اسکلروزیس (Multiple sclerosis یا MS) بود.

در این مطالعه‌ی ‌تجربی، 80 سر موش ماده به 8 گروه 10تایی تقسیم شدند. جهت القای Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE)، مخلوط Myelin oligodendrocyte glycoprotein (35-55) (MOG) به صورت زیرجلدی و سم سیاه سرفه به صورت داخل صفاقی به موش‌ها تزریق شد. پروتکل دارویی اینترفرون بتا به میزان 150 واحد بین‌الملل در گرم و پروتکل 4 هفته‌ای تمرین هوازی داوطلبانه با چرخ دوار روی گروه‌های درمان اجرا گردید. در پایان، نمونه‌های خونی از قلب استخراج شد و داده‌ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

سطوح TNF-α در گروه مبتلا به MS دریافت‌کننده‌ی اینترفرون در مقایسه با گروه شاهد مبتلا به MS دریافت‌کننده‌ی اینترفرون، کاهش معنی‌دار (001/0 = P) و میزان 10-IL در مقایسه‌ی همین گروه‌ها افزایش معنی‌داری (010/0 = P) را نشان داد، اما فعالیت هوازی در کنار تزریق اینترفرون، به طور موثرتری منجر به افزایش 10-IL و کاهش TNF-α سرمی در گروه مبتلا به MS دریافت‌کننده‌ی اینترفرون و دونده در مقایسه با گروه شاهد مبتلا به MS دونده و دریافت‌کننده‌ی اینترفرون (نسبت به ورزش یا دارودرمانی به تنهایی) گردید (001/0 = P).

 فعالیت هوازی در کنار دارودرمانی شاید بتواند از طریق کنترل عوامل التهابی، منجر به بهبود بالینی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به MS شود.