اثرات مواجهه با مواد مخدر در دوره نوجوانی بر رفتار و کارکردهای شناختی در دوره بزرگسالی

اعتیاد پدیده ای است که بر جنبه های مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی تاثیر گذاشته و ناهنجار ی های زیادی را موجب می‏ گردد. در جوامع کنونی نگرانی اصلی افزایش سوء مصرف مواد مخدر در میان نوجوان ها است. این سوء مصرف در نوجوانان به دلیل عدم آگاهی از عواقب مصرف این مواد همراه با افزایش در دسترس بودن آن ها صورت گرفته است. اطلاعات زیادی در مورد اثرات طولانی مدت مصرف مواد در دوره نوجوانی وجود ندارد. بر اساس شواهد اپیدمیولوژیک انسانی نوجوانان دارای سوء مصرف دارو به احتمال بیشتری در بزرگسالی دچار اعتیاد می‍شوند. اگرچه مکانیسم‍های درگیر به طور کامل شناخته شده نیستند ولی می توان گفت تفاوت های فیزیولوژیکی و رفتاری که در نوجوانان نسبت به بزرگسالان وجود دارد، عاملی برای شروع مصرف مواد مخدر در این دوره می باشد. مصرف مواد در دوره نوجوانی می تواند اثرات ماندگاری در طول زندگی داشته باشد. مطالعات حیوانی نشان داده اند مواجهه با موادی چون الکل، نیکوتین، اوپیوییدها، کانابینوییدها، کوکایین و مت آمفتامین می توانند اثرات ماندگار عصبی و رفتاری داشته باشند؛ به ویژه این اثرات پایدار در مناطقی از مغز که در دوره نوجوانی در حال تکامل هستند، بیشتر دیده می شود. در این مقاله، ما یافته های مربوط به تغییرات طولانی مدت ناشی از سوء مصرف مواد مخدر در دوره نوجوانی بر کارکردهای شناختی را در طی دوره بزرگسالی بحث خواهیم کرد.