تاثیر فعالیت هوازی و ویتامین E بر حافظه فضایی و میزان بیان پروتئین کرب در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی دارای کم خوابی مزمن

هدف از این تحقیق تعیین تاثیر فعالیت هوازی و ویتامین E بر حافظه فضایی و میزان بیان پروتیین کرب در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی دارای کم خوابی مزمن بود.

تعداد 56 موش صحرایی نر بالغ از نژاد آلبینو-ویستار به طور تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. کم خوابی مزمن از طریق 18 ساعت محرومیت از خواب به مدت 4 هفته اعمال شد. فعالیت هوازی شامل 4 هفته دویدن بر روی تردمیل بود. ویتامین E به صورت محلول در روغن کنجد از طریق گاواژ به موش ها خورانده شد. در پایان هفته چهارم، آزمون ماز آبی موریس برای سنجش یادگیری و حافظه فضایی انجام شد. برای اندازه گیری میزان بیان پروتیین کرب در هیپوکامپ از تکنیک وسترن بلات استفاده شد. برای آنالیز داده های مربوط به اکتساب در ماز آبی موریس، از آزمون آنالیز واریانس مرکب (3 × 5) و برای آنالیز داده های مربوط به کاوش در ماز آبی موریس و میزان بیان پروتیین کرب از آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. از آزمون های تعقیبی بونفرونی و توکی به ترتیب برای مقایسه های درون گروهی و بین گروهی استفاده شد.

کم خوابی مزمن تاثیر مخرب معنی داری بر عملکرد حافظه در مرحله اکتساب و آزمون کاوش و همچنین بیان کرب داشت (0/05 ˂ p). ویتامین E تاثیر معنی داری بر حافظه فضایی و بیان پروتیین کرب در موش های با کم خوابی مزمن نداشت. فعالیت هوازی با تاثیر معنی داری که بر عملکرد حافظه در مرحله اکتساب و آزمون کاوش و بیان پروتیین کرب موش های با کم خوابی مزمن داشت (0/05˂ p)، باعث جبران اثرات مخرب کم خوابی شد. همراه شدن ویتامین E با فعالیت هوازی بر میزان بیان پروتیین کرب موش های با کم خوابی مزمن تاثیر معنی داری داشت (05/0 >  p) اما در آزمون رفتاری تاثیری بیشتر از فعالیت هوازی نشان نداد (0/05 < p).

یک دوره فعالیت هوازی تاثیر مخرب کم خوابی بر یادگیری و حافظه فضایی در موش ها را جلوگیری می‏ کند. تجویز ویتامین E به تنهایی تاثیری بر اختلال حافظه و یادگیری ناشی از کم خوابی ندارد و اثرات مفید فعالیت ورزشی را نیز افزایش نمی دهد.