نقش گیرنده های اپیوئیدی و کانابینوئیدی نوع 1 در اثرات ضد دردی مرکزی ویتامین ث در مدل درد فرمالینی در موش های صحرائی

اگرچه اثرات ضددردی ویتامین ث در برخی از مطالعات گزارش شده است، ولی اثرات ضددردی مرکزی آن و مکانیسم های درگیر تاکنون بررسی نشده است. در این مطالعه، اثرات مرکزی ویتامین ث در آزمون درد فرمالینی کف پایی بررسی شد. برای پی بردن به مکانیسم اثر احتمالی این ویتامین، از نالوکسون (آنتاگونیست اپیوییدی) و AM251 (آنتاگونیست گیرنده های نوع 1 کانابینوییدی) استفاده شد.

برای تزریق داروها، در موش های صحرایی بیهوش شده با کتامین و گزیلازین در بطن چهارم مغز کانول راهنما قرار داده شد. درد فرمالینی با تزریق زیرجلدی فرمالین (2/5٪ و به حجم 50 میکرولیتر) در کف پای حیوان ایجاد شد و  مدت زمان لیسیدن و گازگرفتن پنجه پا به عنوان شاخص درد، برای مدت یک ساعت ثبت گردید.

 یک درد دومرحله ای مشخص (مرحله اول: دقایق صفر تا 5 و مرحله دوم: دقایق 15 تا 50) به دنبال تزریق کف پایی فرمالین ایجاد شد. تزریق داخل بطنی مغزی ویتامین ث موجب کاهش معنی دار (0/05 > p) هر دو مرحله اول و دوم درد شد. تزریق نالوکسون و AM251 به تنهایی اثر معنی داری بر شدت درد نگذاشت، اما پیش تزریق آن ها از کاهش درد ایجاد شده توسط ویتامین ث جلوگیری کرد. همه درمان های ذکرشده در بالا فعالیت حرکتی را تغییر ندادند.

ویتامین ث احتمالا با اثر بر مراکز مغزی پردازش کننده درد موجب کاهش درد نوروژنیک و التهابی می شود و در این عملکرد مغزی، گیرنده های اپیوییدی و کانابینوییدی ممکن است دخالت داشته باشند.