رساله «فی الوجود» از حجه الحق خیام

پژوهندگان تاکنون درباره رباعیات خیام پژوهش های بسیاری ارایه داده اند، ولی درباب رسایل وی -بالاخص رسایل فلسفی او- تنها به مختصری بسنده کرده اند. خیام مطالبی درباره اعتباری بودن پاره ای از اوصاف، و به خصوص وجود، مطرح کرده که در سنت فلسفه اسلامی بی تاثیر نبوده است. به طور کلی، به لحاظ تاریخی درفاصله میان ابن سینا تا سهروردی، خیام حایز شان بسزایی است. مهم ترین رساله فلسفی خیام، رساله «فی الوجود» است که در این مقاله تصحیح دیگری از آن-اصطلاحا به روش التقاطی- ارایه شده است. عمده ترین مسئله ای که خیام در همه رسایل فلسفی خود سعی در پاسخ دادن به آنها دارد، مسئله سلسله الترتیب و تبیین شرور در عالم است. وی برای آنکه نشان دهد شر در عالم عدمی است و بالذات به واجب تعالی بازنمی گردد، در ابتدا به بحث در صفات اشیاء و دسته بندی آنها می پردازد. از این بحث روشن می شود که چه صفاتی ذاتی است و چه صفاتی ذاتی نیست. سپس بیان می دارد که صفات ذاتی ماهیات مختلف، بالعرض در تضاد با یکدیگرند و این تضاد باعث پیدایش شر در عالم جسمانی است. ماهیات همگی خیرند و بر حسب سلسه الترتیب از حق تعالی فیضان یافته اند.