بررسی نقش امنیت اجتماعی شهروندان بر توسعه گردشگری (مطالعه موردی شرق تهران)

افزایش  گردشگران موجب رونق کسب وکار و افزایش درآمد آنان که در این عرصه فعالیت دارند توسعه گردشگری در کشورهای کمترتوسعه یافته، عامل موثری برای مقابله با فقر است وموجب کاهش بیکاری و رونق اقتصادی می شود. امنیت و گردشگری، مولفه های یک معادله هستند که نسبتی مستقیم با هم دارند. درواقع همان طور که یکی از عوامل مهم توسعه گردشگری،  امنیت است، رونق گردشگری در یک منطقه وگردشگران در یک مقصد، موجب به وجودآمدن امنیت می شود. هدف پژوهش ، نقش امنیت اجتماعی بر توسعه گردشگری در شرق استان تهران می باشد.

پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، از نوع پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، همه گردشگران اعم از بومی و غیربومی شرق استان تهران در سال 1400 می باشد که با استفاده از فرمول کوکران 391 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در  پژوهش از پرسش نامه محقق ساخته امنیت اجتماعی شهروندان و پرسش نامه توسعه گردشگری کریس و همکاران (2006) استفاده شده است. تحلیل داده های پژوهش در دو بخش توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جدول، شکل و نمودار) و استنباطی (مدل سازی معادلات ساختاری) با استفاده از نرم افزار لیزرل  و اس پی اس اس 20 انجام شد.

 نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که اعتمادسازی (به میزان 0.36)، عوامل کالبدی (0.15)، عملکرد پلیس (0.13)، عوامل زیرساختی (0.27) و عوامل اجتماعی- فرهنگی (0.25) بر توسعه گردشگری تاثیر دارد.

نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین مولفه های امنیت اجتماعی و توسعه گردشگری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.  هر مقدار امنیت اجتماعی گردشگران، افزایش یابد، به همان اندازه تمایل آنان به سفر به این مناطق، بیشتر می شود.