بررسی فراوانی بیماران نیازمند به بخش مراقبت های بینابینی در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان

بخش مراقبت های بینابینی جهت بیمارانی است که نیاز به مراقبت شدید نداشته، اما در بخش های عادی هم نمی توانند بستری شوند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی بیماران نیازمند به بخش مراقبت های بینابینی در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) بود.

این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی انجام شد. بیماران بستری در برخی بخش های عادی و مراقبت های ویژه مرکز آموزشی درمانی الزهرا در نظر گرفته شد. جهت تعیین حجم نمونه بخش های عادی، تعداد 240 نمونه و بخش های ویژه 73 نمونه به دست آمد. به صورت تصادفی تعداد 14 چک لیست در هر بخش توزیع گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، چک لیست محقق ساخته بود که پایایی چک لیست با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ 8/0 به دست آمد. داده های جمع آوری شده پس از ویرایش توسط نرم افزار STST تحلیل شدند.

از 31 بیمارفوت شده 5 بیمار (44/2درصد) دربخش عادی و 12بیمار (09/12درصد) دربخش مراقبت بینابینی و 14بیمار (23/19درصد) در بخش مراقبت های ویژه بستری بوده اند. یک ترند خطی کاهشی بین فوت بیماران بستری در بخش بینابینی وجود دارد، هر چند سطح سلامت کسانی که در بخش بینابینی بستری شدند بالاتر از بیماران بخش ویژه بود ولی احتمالا نشان می دهد ایجا بخش بینابینی موجب افزایش تعداد مرگ نمی شود. با توجه به اندازه اثر گاما (96/0)، تشکیل بخش مراقبت بینابینی در مرکز آموزشی درمانی الزهرا اثربخشی قویی دارد.

 در بررسی دموگرافیک بیماران نیازمند به انتقال به بخش IMCU و همچنین امکان سنجی ایجاد آن، یافته ها نشان دهنده وجود معیارهای بستری تعدادی از بیماران حاضر در بخش مراقبت بینابینی بوده و اثر بخشی ایجاد آن تایید می گردد، که در قبال ایجاد زیر ساخت های مورد نظر، امکان بهبود نتایج مراقبت و مرگ ومیر به همراه کاهش هزینه های بستری و در مجموع مراقبت از هر بیمار وجود خواهد داشت.