مدل یابی روابط ساختاری سیستم مغزی رفتاری بر آسیب پذیری روانی با میانجی گری تحمل پریشانی در بیماران مبتلا به آسم

یکی از مباحث مطرح در روان شناسی رابطه بین بیماری های جسمانی و پدیده های خلقی و روانی ناشی از آن است که می تواند آسیب های همه جانبه ای برای فرد داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مدل یابی روابط علی سیستم مغزی رفتاری بر آسیب پذیری روانی با میانجی گری نقش تحمل پریشانی در بیماران مبتلا به آسم انجام شد.

روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 500 بیمار مبتلا به بیماری آسماتیک در ناحیه 2 تهران (منطقه ونک) در کلینیک تخصصی بیماران آسماتیک تنفس در سال 1398 تشکیل دادند. در این پژوهش برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 10 برای هر متغیر مشاهده شده (24 متغیر مشاهده شده در مدل) و با احتساب احتمال وجود پرسش نامه های ناقص 250 نفر به عنوان حجم نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سیستم های مغزی رفتاری کارور و وایت، آسیب روانی نجاریان و داوودی، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های معادلات رگرسیونی استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که سیستم مغزی رفتاری از طریق تحمل پریشانی بر آسیب پذیری روانی بیماران مبتلا به آسم اثر داشته و اثرات مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم 63% از متغیر آسیب پذیری روانی توسط سیستم مغزی رفتاری و تحمل پریشانی قابل تبیین است و به طور کلی مدل پژوهش مورد تایید واقع شد.

با توجه به وجود عوامل روانی در بیماری آسم و مشخص شدن نقش عوامل عاطفی و اضطرابی در میزان آسیب روانی در بیماران پیشنهاد می شود که درمانگران، پروتکل های مبتنی بر به الگوهای شناختی رفتاری را در این گروه از بیماران مورد توجه قرار دهند.