مقایسه اثرات پروبیوتیک های بومی و تجاری بر تجزیه گلوتن

درمان اصلی بیماری سلیاک رژیم غذایی فاقد گلوتن است. آلودگی به گلوتن در رژیم غذایی برای %55-32 از این بیماران رخ می دهد که می تواند سبب بروز علایم در این بیماران شود. یکی از نوین ترین روش های درمان سلیاک استفاده از پروبیوتیک های تغییر دهنده یا تجزیه کننده پلی پپتیدگلوتن می باشد.

در این مطالعه، نمونه‌های پروبیوتیک موردنظر از لبنیات محلی (شیر، ماست، کشک،‌سرشیر و پنیر) و گیاهان دارویی (نعنا و پونه و ریحون) ایران در شرایط استریل جمع‌آوری شدند و سپس فعالیت آنزیم‌های پرولیل‌اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع N مورد ارزیابی قرار گرفتند.

بیشترین میزان جذب برای سوبسترای Z-Gly-Pro-4-nitroanilide که ارزیابی آنزیم پرولیل‌اندوپپتیداز را انجام می‌دهد به ترتیب مربوط به سویه‌های (L.pentosus) C1-10، (L. fermentum) B6-1، (L.paracasei) C5-2، (L.paracasei)) Y5 و (L. pentosus) C11-1 بدست آمد و در رابطه با سوبسترای Leu-p-NA که ارزیابی آمینوپپتیداز نوع N را انجام می‌دهد بیشترین میزان جذب به ترتیب مربوط به سویه‌های(L. helveticus)  K1،(L. plantarum)  B8-2، (L.paracasei)  Y5، (L. pentosus) P2-3 و (L. plantarum) P35 است. همه‌ی سویه‌های فوق نسبت به کنترل منفی که حاوی بافر و سوبسترا بود جذب با اختلاف معنادار را نشان دادند (P<0.05). در نهایت سویه های جدا شده پس از توالی یابی 16s rRNA در بانک ژنی NCBI ثبت گردیدند.

 نتایج مطالعه نشان داد که تعدادی از پروبیوتیک‌های بومی ایران دارای فعالیت موثر پرولیل‌اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع N می‌باشند که می‌توانند به ‌عنوان گزینه‌های انتخابی جهت تجزیه گلوتن و کمک به بیماران سلیاکی مورداستفاده قرار گیرند.