عرصه های همکاری- تعارض ایران/ ترکیه در آسیای غربی در سایه سیاست خاورمیانه ای روسیه

نوع روابط قدرت در خاورمیانه منوط به فهم روابط بازیگران اصلی است که در جهت ایجاد و کنترل هژمون منطقه ای و بین المللی در تلاش بوده اند. نوع کنش و سیاست روسیه به عنوان موثرترین بازیگر اصلی در مسایل و بحران های آسیای غربی به ویژه در بحران سوریه و پس لرزه های آن ضروری و لازم می نماید. در این راستا نوع سیاست ورزی روسیه پرسش ساز است. سوال های اساسی دراین ارتباط این است که: سیاست خاورمیانه ای روسیه در قبال ایران/ ترکیه به عنوان اصلی ترین بازیگران منطقه ای چگونه است؟ و چگونه پوتین توانسته است ترکیه را در کنار ایران وارد دیپلماسی موازنه ای خود نماید؟ پژوهش حاضر این پاسخ را به شکل فرضیه مورد آزمون قرار داده است که پوتین در امتداد نیاز خود در سیاست خاورمیانه ای روسیه به ایجاد توازن قوا بین بازیگران اصلی منطقه ای به ویژه بین ایران/ ترکیه با ایجاد همکاری و درعین حال اعمال محدودیت، استقلال عمل استراتژیک ترکیه/ ایران را شکل داده است و آن را با همکاری ها و موافقت نامه های دو و سه جانبه متوازن می سازد. یافته مقاله نشان می دهد اولا در مسایل آسیای غربی به ویژه در حواشی بحران سوریه نقش و راهبرد روسیه ی پوتین، موثرترین و اساسی ترین راهبرد بوده است. ثانیا در سیاست خاورمیانه ای روسیه سیاست توازن قوا در بین بازیگران اصلی منطقه ای چشمگیر بوده و کارایی دارد. پژوهش حاضر به شکل کیفی و با روش تبیینی- تحلیلی با جمع آوری اطلاعات به طریق اسنادی تحریر شده است.‎