اثر اسیدهای آلی، کودهای زیستی و دو گونه میکوریزا روی پایه مادری بر برخی ویژگی‎ های جوانه ‎زنی بذر و رشدی گیاهچه گاوزبان ایرانی (.Echium amoenum Fisch & Mey)

آزمایشی در سال 1393 در دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح پایه ی کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل بذرهای حاصله از گاوزبان ایرانی تیمار شده با هفت نوع نهاده بوم‎سازگار شامل اسید هیومیک، اسید فولویک، نیتروکسین (حاوی باکتری های Azotobacter spp. و Azospirillum spp.)، بیوفسفر (حاوی باکتری های Bacillus sp. و Pseudomonas sp.)، بیوسولفور (حاوی باکتری Thiobacillus spp.)، میکوریزا گلاموس موسه (Glomus mosseae)، میکوریزا گلاموس اینترارادیسه (Glomus intraradices) و شاهد بود. نتایج آزمایش نشان داد که اسیدهای آلی هیومیک و فولویک به ترتیب افزایش 25 و 20 درصدی درصد جوانه زنی و افزایش 58 و 33 درصدی سرعت جوانه زنی را در مقایسه با شاهد سبب شدند. هر یک از تیمارهای اسید هیومیک، اسید فولویک، نیتروکسین، بیوفسفر، بیوسولفور، میکوریزا گلاموس موسه و میکوریزا گلاموس اینترارادیسه به ترتیب کاهش 33، 35، 38، 19، 36، 36 و 16 درصدی میانگین زمان جوانه زنی را نسبت به شاهد در پی داشتند. اسید فولویک وزن خشک ریشه چه و ساقه چه را به ترتیب 51 و 38 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین و کمترین نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه به ترتیب در اثر تیمارهای میکوریزا گلاموس اینترارادیسه (199/0) و شاهد (124/0) حاصل شد.