اثر پرایمینگ بذر در افزایش بنیه بذر، رشد گیاهجه و فعالیت های آنزیمی در بذور زوال یافته 4 گونه جنس اسپرس Onobrychis sp

زوال بذر یکی از عوامل کاهش دهنده بنیه و محدودکننده جوانه زنی است. به منظور بررسی اسموپرایمینگ بر کاهش اثرات زوال بذور در 4 گونه از جنس اسپرس Onobrychis، آزمایش فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار در گلخانه ای موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور به اجرا درآمد. گونه های مورد استفاده شامل (O.cristagalli، O.micoxchi، O.sintensii و O.vicifolia) بودند. بذرها در معرض دمای °C41 + و رطوبت 100% در سه بازه زمانی (صفر)، 48 ساعت و 72 ساعت در انکوباتور قرار گرفتند. پس از آزمون پیری زودرس ، اثر غلظت های صفر و 6/0- و 2/1-) مگاپاسکال پلی اتیلن گلایکول بر بازیافت بذرهای زوال یافته مورد بررسی قرار گرفت و صفات مرتبط با جوانه زنی بذر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که زوال بذر سبب کاهش صفات جوانه زنی در همه گونه ها شد. اثر متقابل پرایمینگ در زوال بذر برای اکثر صفات معنی دار بود و در گونه O.vicifolia میانگین صفات بذرهای زوال یافته نسبت به سایر گونه ها بیشتر بود. نتایج نشان داد که اسموپرایمینگ سبب بهبود میانگین اکثر صفات شد. اثر مثبت غلظت های بالاتر اسموپرایمینگ در افزایش طول ریشه و ساقه بذرهای پیر شده چشم گیر بود. در ادامه با نمونه گیری از گیاهان کشت شده در گلخانه فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت کاتالاز و پراکسیداز و دیسموتاز در گونه های اسپرس بررسی شد. نتایج نشان داد که زوال بذر سبب کاهش فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز شد. بذرهای زوال یافته که با PEG پرایم شده بودند دارای فعالیت آنزیمی بیشتری بودند. نتیجه گیری شد که کاربرد اسموپرایمینگ سبب افزایش ویژگی های اندازه گیری شده در بذرهای پیر شده اسپرس می شوند.