تحلیل تفسیری آیات تجسم اعمال در تفاسیر المیزان و من وحی القرآن
تجسم، تجسد و یا تمثل عمل، تعابیری است که گر چه مضمون آن با صراحت در قرآن و روایات بسیاری مطرح شده اما خود این اصطلاح در متون روایی و آیات قرآن دیده نمی شود.طبق آیات قرآن، مراد از تجسم اعمال این است که جزای اعمال انسان ها، صورت باطنی و ملکوتی همان اعمال دنیوی آن ها می باشد و جزا و عمل اتحاد و عینیت دارند. اهمیت این موضوع را می توان از دو جهت بررسی کرد، یکی از جهت پاسخگویی به شبهاتی که با معاد و عدل الهی در کیفر گناهان مرتبط است و جهت دیگر، اثر تربیتی آن است؛ بدین صورت که انسان اگر ایمان داشته باشد که عمل وی از بین نرفته و از او جدا نخواهد شد، مراقبت بیشتری بر اعمالش خواهد داشت. این نوشتار به طرح دیدگاه دو مفسر بزرگ معاصر(علامه طباطبایی و علامه فضل الله) به عنوان دو تن از موافقان و مخالفان نظریه ی تجسم اعمال، به روش تطبیقی پرداخته و با نقد و بررسی ادله ی آنها در نهایت دیدگاه علامه طباطبایی(ره) را تقویت می کند.
قرآن ، معاد ، تجسم اعمال ، علامه طباطبایی ، علامه فضل الله
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.