بررسی مقایسه ای میانگین آستانه شنوایی در زنان با و بدون کم خونی فقر آهن

 کم خونی فقر آهن بیماری شایع و قابل درمان است، فهم بیشتر ارتباط بین کم خونی فقر آهن و انواع کم شنوایی ممکن است راه های جدیدی را در درمان کاهش شنوایی در اختیارمان بگذارد.

 هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین کم خونی فقر آهن و انواع کاهش شنوایی در جمعیت زنان 45-12 سال مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین و الزهرا رشت است.

در این مطالعه مورد شاهدی، 315 نفر از زنان در طیف سنی 45-12 سال با و بدون کم خونی فقر آهن بعد از همسان سازی سنی وارد مطالعه شدند. مقدار هموگلوبین افرادی که وارد مطالعه شده بودند ثبت شد. برای تمام شرکت کنندگان اودیومتری انجام شد.

315 نفر (169 نفر در گروه آزمایش و 146 نفر در گروه کنترل) در مطالعه شرکت کردند. میانگین± انحراف معیار غلظت هموگلوبین در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 1/36± 10/9 و 1/47± 12/67 بود. آستانه شنوایی در فرکانس های پایین و بالا در گروه کنترل نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (به ترتیب 0/002=P و 0/032=P). رگرسیون لجستیک نشان داد شانس (Odds ratio] OR]) وجود پاسخ غیر طبیعی DPOAE در فرکانس 750 و 1000 هرتز در زنان مبتلا به کم خونی فقر آهن بیش از دو برابر افراد غیرمبتلاست (به ترتیب P=0/20 ، OR=2/40 ، P=0/006 ، OR=2/21).

نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری بین IDA و افزایش آستانه شنوایی هدایت استخوانی وجود دارد. به دلیل شیوع بالای IDA در زنان، این گروه ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به اختلالات شنوایی باشند.