رابطه دینداری و گرایش به سبک زندگی اسلامی با کیفیت زندگی دانشجویان

این پژوهش به رابطه دینداری و سبک زندگی اسلامی با کیفیت زندگی دانشجویان می‌پردازد.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه‌ گردآوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی‌- همبستگی است. جامعه‌ آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان به تعداد 7518 نفر (4608 نفر زن و 2910 نفر مرد) در سال تحصیلی 99-98 می‌باشد. حجم نمونه پژوهش با توجه به جدول کرجسی و مورگان 364 نفر تعیین شد. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای با در نظر گرفتن جنسیت دانشجویان، 101 مرد و 263 زن انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های دینداری گلاکواستارک (1965)، سبک زندگی اسلامی کاویانی (1390) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1996) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید. از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش هم‌زمان برای بررسی فرضیه‌های پژوهشی استفاده شد.

دینداری (مولفه‌های اعتقادی، عاطفی، پیامدی و مناسکی) و سبک زندگی اسلامی (مولفه‌های اجتماعی، مالی، سلامت، تفکر و علم) عاملی در پیش‌بینی کیفیت زندگی دانشجویان هستند.

 دینداری وسبک زندگی اسلامی باعث افزایش توانمندی دانشجویان می‌شوندو آن‌هادرصورت مواجهه با دشواری‌ها ازشرایط مطلوب‌تری به لحاظ کیفیت زندگی برخوردارخواهند بود.