اثر کارواکرول بر بیان ژن های Hmox-1، iNOS، Nrf2 و NF-ҚB در نخاع موش های مدل انسفالومیلیت خود ایمن آزمایشگاهی

مالتیپل اسکروزیس از شایع ترین بیماری های مرتبط با سیستم عصبی می باشد که با التهاب سیستم عصبی مرکزی و استرس اکسیداتیو مشخص می شود. کارواکرول یک ترکیب فنلی مونوترپنی است که ویژگی های آنتی اکسیدانی مشخصی بر علیه رادیکال های آزاد دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر کارواکرول بر بیان ژن های Hmox-1، iNOS، Nrf2 و NF-ҚB در نخاع موش های صحرایی مدل انسفالومیلیت خود ایمن آزمایشگاهی یا (EAE)Experimental Autoimmune Encephalomyelitis ، به عنوان مدل حیوانی مالتیپل اسکلروزیس است.

 EAE در موش های صحرایی ماده لویس القاء شد. موش ها به سه گروه کنترل، مدل EAE و گروه EAE تحت تیمار با کارواکرول دسته بندی شدند. کارواکرول به صورت روزانه و داخل صفاقی به مدت 17 روز تزریق شد. نمونه برداری و استخراج RNA از کل بافت نخاع صورت گرفت و تغییرات بیان ژن های Hmox-1، iNOS، Nrf2 و NF-ҚB به وسیله real time-PCR بررسی شد.

 نتایج نشان داد که کاهش وزن شدیدی که در گروه مدل وجود داشت،در اثر تیمار با کارواکرول متوقف شده و میانگین وزنی روند افزایشی پیدا کرد. از سوی دیگر مشخص شد کارواکرول باعث کاهش بیان ژن های iNOS و NF-ҚB و افزایش سطح Hmox-1mRNA و Nrf2 mRNA می شود.

 با اثرگذاری کارواکرول بر تغییرات وزنی موش های تحت تیمار و همچنین افزایش بیان ژن HO-1 در نخاع حیوانات، که با افزایش Nrf2 mRNA، کاهش بیان iNOS و NF-ҚB همراه بود، زمینه کاهش التهاب، استرس اکسیداتیو و افزایش محافظت از نورون ها، ایجاد شده و محیط تهاجمی که برای برخی سلول ها همچون اولیگودندروسیت ها ایجاد می گردد، تعدیل می گردد.