امنیت از دیدگاه امام علی علیه السلام

شکی نیست که واژه«امنیت»مفهومی غیر توسعه یافته،دوپهلو،مبهم و نارسا و ازنظر امنیتی جدال برانگیز و ازنظر کاراکتر متباین و پارادوکسیکال است که دراصطلاح زبان شناسان دال (signifier) امنیت به مدلولی خاص و ثابت منتهی نمی گردد؛یعنی هیچ رابطه ذاتی،ماهوی و پدیدی بین دال و مدلول امنیتی وجود ندارد.بلکه مفهوم امنیت،مصادیق خودرا از درون گفتمانهای گوناگون (Discourse) می جوید. گفتمانها،خودبرآمده از هویتهای زبانی هستند و در واقع از آنچه وینکنشتاین آن را بازیهای زبانی می خواند،متمایز می گردند.لذا گفتمان نیز به صورت مستمر مشمول عدم ثبات و سیالیت شکلی-ماهوی خواهد شد. در منابع غیر دینی در تعریف امنیت و حد و حریم آن،اختلافات جدی وجود دارد که به دلیل عدم همگرایی آنان با قصد نگارنده،از آنان چشم پوشی می گردد.آنچه در میان حکومت به عنوان یک اصل اولی به چشم می خورد،این است که وظیفه اصلی و بزرگترین اصول در حکومت و حاکمیت،ایجاد و برقراری امنیت است.بر این اساس،در این مجموعه بدنبال تبیین مقوله امنیت با رویکردی به اندیشه های حضرت امیر المومنین علی علیه السلام،هستیم.