شناسایی محرک های برنامه ریزانه از دیدگاه بخش خصوصی و عمومی جهت شراکت در شهر مشهد

 در شهرهای امروزی، مدیریت شهری به تنهایی قادر به تامین خدمات و پیشنهادات در طرح های توسعه شهری نیست. برای این منظور، همکاری با بخش خصوصی مورد توجه قرار گرفته و شراکت عمومی-خصوصی به عنوان یکی از شیوه های رایج همکاری میان بخش های عمومی و خصوصی مطرح شده است. از طرفی شکل گیری شراکت عمومی-خصوصی بدون وجود محرک هایی که منفعت هر دو بخش را تامین نماید؛ امکان پذیر نخواهد بود. از این رو، مقاله حاضر برای اولین بار به شناسایی محرک های برنامه ریزی شهری موثر در شراکت عمومی-خصوصی متناسب با نظرات سرمایه گذار و مدیریت شهری پرداخت.

 این مقاله کیفی و در سال 1399 در شهر مشهد انجام شد. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی بود و این مصاحبه ها تا زمانی که اشباع حاصل شد با 11 نفر از مطلعان کلیدی ادامه یافت. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با سرمایه گذاران و کارکنان شهرداری به عنوان بخش های عمومی و خصوصی انجام شد. تحلیل اطلاعات و تولید کدها و مقوله ها به کمک کدگذاری های فرعی و انتسابی بود.

داده های گردآوری شده در قالب 110 کد اولیه، 29 کد فرعی و 5 مقوله شامل ایجاد محیط مناسب، افزایش بهره برداران، امکان سودآوری غیرمستقیم، امکان سود آوری مستقیم، افزایش قیمت زمین و ساختمان تحلیل شدند.

نتایج به دست آمده نشان میدهد محرکهای برنامه ریزانه تنها به مباحث مرتبط با منفعت مالی و سودآوری محدوده نبوده بلکه علاوه بر آن ها عوامل موثر در رضایت مندی عمومی و ایجاد محیط مناسب را نیز در برمی گیرند.