جامعه شناسی سیاسی؛ عوامل فردی، روان شناختی شکل گیری نگرش سیاسی در انقلاب اسلامی

جامعه شناسی مطالعه رفتار انسان در زمینه اجتماعی است. بنابراین جامعه، واحد اساسی تحلیل است. از طرفی سیاست حل تضادهای انسان هاست؛ فرایندی است که جامعه از طریق آن منابع و ارزش ها را مقتدرانه توزیع، تصمیمات را اتخاذ یا سیاست ها را تعیین می کند؛ بنابراین سیاست، اعمال قدرت و نفوذ در جامعه است. این در حالی است که انقلاب اسلامی ایران با پیدایش خود در عصری که حضور اجتماعی دین پایان یافته تلقی می شد، چالش های نظری فراوری آنچه دنیای غرب آن را یوتوپیای بشر می پنداشت، ایجاد کرد و در پی آن موجی از نظریه پردازی غرب را به خود معطوف ساخت. با این توصیف نقطه تعاملی جامعه شناسی و سیاست را می توان در نگرش سیاسی مظرح کرد. چراکه نگرش سیاسی مفهومی پرکاربرد در روان شناسی اجتماعی و جامعه شناسی سیاسی است؛ با این وجود توجه اندکی به آن در این رشته می شود. اما، به جهت اهمیت نگرش سیاسی در افزایش احتمال پیش بینی رفتارهای سیاسی می باید توجه به آن مطمح نظر قرار گیرد. مقاله حاضر با هدف تبیین جامعه شناسی سیاسی؛ عوامل فردی، روان شناختی شکل گیری نگرش سیاسی به عنوان محرک مهم این تحقیق برای تعیین معنا و چگونگی شکل گیری نگرش سیاسی در دستور کار قرار گرفت تا ضمن بسط نظری مفهوم نگرش سیاسی عوامل و چگونگی شکل گیری آن با بهره گیری از رویکرد آمیخته و روش توصیفی- تحلیلی توضیح می دهد. نتایج از یافته های تحقیق مبین شناخت نگرش سیاسی به شناخت احتمالی کنش های سیاسی کمک کرده و قابلیت پیش بینی در حوزه سیاست را افزایش می دهد.