تحلیل محدودیت های توسعه صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی (مورد مطالعه: دهستان کاکاوند، استان لرستان)

برنامه ‏ریزی برای توسعه‏ یافتگی روستاهای کم ‏برخوردار و از طرف دیگر، سادگی فناوری، نیاز به سرمایه کمتر، دوره کوتاه ‏تر بازگشت سرمایه و دیگر مزایای صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی ضرورت راه ‏اندازی این گونه صنایع را بیشتر از قبل نمایان ساخته است. اگرچه مسیر راه ‏اندازی این صنایع همیشه هموار نیست و با موانع مختلفی مواجه است. از این رو، این تحقیق با هدف شناسایی و ‏تعیین عوامل بازدارنده راه ‏اندازی صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی انجام شد. جهت شناسایی عوامل بازدارنده، 20 مصاحبه نیمه‏ ساختاریافته با صاحب‏ نظران استانی انجام شد. تحلیل داده های گردآوری شده از مصاحبه ‏ها، منجر به شناسایی 41 مفهوم، در قالب 7 دسته کلان موانع شد. سپس از تکنیک دلفی - فازی دومرحله ای برای دستیابی به توافق گروهی بین صاحب‏ نظران و رتبه ‏بندی عوامل بازدارنده استفاده شد. طبق نتایج تکنیک دلفی - فازی عوامل بازدارنده راه ‏اندازی صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی در دهستان کاکاوند شهرستان دلفان در 5 دسته طبقه بندی شدند. موانع مالی - اعتباری با میانگین کل فازی ‏زدایی (442/0) در اولویت اول عوامل بازدارنده راه ‏اندازی صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی قرار گرفت. همچنین موانع اداری - سیاستی با میانگین کل فازی‏ زدایی (426/0)، کمبود نیروی انسانی آموزش ‏دیده و کارآفرینان محلی با میانگین (417/0)، نبود روحیه مشارکتی، فردی و اجتماعی جامعه محلی برای سرمایه‏ گذاری با میانگین کل فازی‏ زدایی (407/0) و سرمایه ‏گذاری ضعیف داخلی و خارجی با میانگین کل فازی‏ زدایی (397/0) در رتبه‏ های بعدی قرار گرفتند. تامین اعتبارات لازم، کاهش بروکراسی اداری و موانع سیاستی، ارایه آموزش به روستاییان و تقویت مشارکت آنان و نیز جلب سرمایه‏ گذاران داخلی و خارجی برای راه ‏اندازی صنایع کوچک مقیاس بخش کشاورزی پیشنهاد اساسی تحقیق حاضر است.