تحلیل اکولوژی استراتژیک گردشگری ورزشی

هدف از انجام این مطالعه تجزیه وتحلیل روند گردشگری ورزشی در اصفهان بر اساس مدل STEEPV بود.

این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی انجام شد. جامعه آماری آن کلیه اعضای هییت علمی و دانشجویان مدیریت ورزشی، مدیران آژانس های مسافرتی و کارشناسان سازمان های ورزشی اصفهان به تعداد 384 نفر بودند. نمونه ها به تعداد 215 نفر و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. بر اساس مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه ای برای بررسی عوامل و عوامل خارج از کنترل گردشگری ورزشی در اصفهان در دو قسمت طراحی شد. پس از تایید روایی و اعتبار آن که توسط 10 متخصص مدیریت ورزشی با استفاده از چک لیست انجام شد، پایایی آن بر اساس آزمون آلفای کرونباخ 0/89 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل یافته ها، از ماتریس استراتژیک استفاده شد.

 نتایج نشان داد یکی از مهم ترین عوامل اجتماعی شامل افزایش سهم گردشگری ورزشی در اوقات فراغت مردم با توجه به علاقه آن ها به گردشگری ورزشی بود. همچنین، عوامل فناوری به معنای استفاده از قابلیت های فضای مجازی در توسعه گردشگری ورزشی، عوامل اقتصادی به معنای تلاش برای افزایش سرمایه گذاری در گردشگری ورزشی بود. علاوه بر این، توسعه گردشگری ورزشی برای بهبود محیط زیست و عوامل سیاسی به معنای تلاش برای بهبود وضعیت جوامع و ارزش های بین المللی، و نیز استفاده از فرهنگ و هویت شهر برای افزایش انگیزه های ورزشی در جهانگردی ورزشی از عوامل موثر در این دیدگاه استراتژی بودند.

 به طورکلی، اجرای مدیریت واحد در سیاست گردشگری ورزشی استراتژی مناسبی است که می تواند در ایجاد هم افزایی سودمند واقع گشته و درنهایت این هم افزایی منجر به تحقق چشم انداز در حوزه گردشگری اصفهان گردد.